Coś o mnie i o Misi

Misia przyszła na świat gdy miałam 5 lat. Jeszcze

w tedy nie wiedziałam, że tak bardzo ją pokocham.

Gdy zaczęłam tak bardziej samodzielnie jeździć na 

koniu zazwyczaj lądowałam na niej. Na moim ulubionym

koniu zawsze jeździł tata ze względu, że była to duża klacz,

której mogłabym nie opanować. Wyobraźcie sobie, że nie 

lubiłam w tedy Misi. Wkurzało mnie to, że muszę na niej jeździć

a nie mogę jeździć na Grecie (w tedy mój ulubiony koń).

Pewnej zimy nasze konie miały wypadek (Greta i Lota). Podczas

wypadku Grecie pękła noga, Lota była tylko trochę pocharatana.

 Długo ją leczyliśmy i kiedy już było dobrze Greta stanęła dęba

na betonie. Podczas lądowania noga znów jej pękła. Nie 

było już pieniędzy na leczenie. :( Greta została sprzedana

panu, który miał ją wyleczyć a potem na niej jeździć.

Po stracie Grety pozostała mi tylko Misia. Zaczęłam

się do niej przywiązywać. Zaliczyłam z niej wiele upadków

jak byłam mała ale to dlatego, że jeszcze się tak dobrze

na koniu nie trzymała. Razem z tatą jeździłam w tereny

ja na Misi on na Locie (kiedy była jeszcze Greta to tata

zawsze na niej jeździł ze mną w tereny). Między mną a Misią

powstała więź. Teraz nie wyobrażam sobie życia bez niej. 

Babcia i dziadek już nie raz prawie ją sprzedali. A to dla dzieci

do jazdy a to dla kolegi bo mu zdechła klacz a on chce hodować

naszą rasę. Wtedy ryczałam jak wściekła. Ale dzięki temu Misia

wciąż jest ze mną. W zeszłe wakacje jak wrócił mój wujek ze

Szwecji powiedział, że babcia i dziadek sprzedadzą Misię. Może

nie w tym roku ale za dwa lata pewnie tak. Nie mogłam się przez

to uspokoić ryczałam przez cały dzień. Jak się na chwilę uspokoiłam

to zaczynałam od nowa. Babcia musiała mi dać krople uspokajające.

Za każdym razem gdy wchodziłam do stajni a Misi nie było w boksie

wpadałam w panikę. Teraz wiem, że Misia nie zostanie sprzedana. Ona

jest moja. Tak mówi dziadek i tak jest. Kocham ją. Nasza więź jest silna.

Nawet moja mama przyznała, że Misia mi ufa i mnie lubi. Co prawda to

dość wredny koń ale daje sobie z nim radę. Paulina mówi czasami jaki

właściciel taki koń.:p Wiele osób nie wierzy w Misię. Ale ja wierzę, wiem

że da radę. Wiele osób jej nie docenia ale mnie to nie obchodzi. Ja wiem,

że ona potrafi, a jak nie to się nauczy.

Z pozdrowionkami,

Justyna

Teren na oklep

Elo wszystkim! W czwartek wybrałyśmy się z Misią

w teren. Zachciało mi się jechać na oklep więc pojechyłśmy

bez siodła. W stępie było fajnie. Kłus przeżyłam a galop

cudowny. Postanowiłam się przejechać trasą koło jeziora.

Było bardzo fajnie. Skoczyłyśmy sobie przez powalone

drzewo. W pewnym momencie droga stała się nie do

przejechania. Były dwa zwalone drzewa ale nie dało się

ich przeskoczyć ani przejść pod spodem. Droga na około

tych drzew była nie możliwa wszędzie pełno drzew i krzaków.

Postanowiłam wrócić kawałek i znaleźć inną drogę. Była

całkiem niezła droga. Znalazły się na niej dwa powalone

drzewa które przeskoczyłyśmy bez problemu. Po drugim

wylądowałam w gałęziach (tak nisko rosły nad drogą).

 Mam podrapane ręce bo złamałam gałąź ale jest ok

 jesteśmy z Misią całe. Jedziemy a tam trzecie powalone

drzewo. Nie mogłyśmy go skoczyć bo było na wysokości

1 m nad ziemią. Inny koń może by to skoczył ale wolałam

nie próbować z Misią. Nie wiedziałam co jest po drugiej

stronie. Misia w terenie skacze super nawet gdy jej nie 

pasuje sobie przytupnie i skoczy a na padoku gdy jej

nie pasuje skoczy ale wtedy zazwyczaj jest zrzutka.

Postanowiłam objechać je na około. Im dalej jechałyśmy

tym było bardziej ciasno i więcej gałęzi. Poddałam się i

zakręciłam w stronę starej drogi. Znów musiałyśmy się

wrócić. Skoczyłyśmy w drugą stronę powalone drzewo

i jechałyśmy aż znalazłyśmy się na zakręcie. Skręciłyśmy w 

lewo. Na tej drodze też było powalone drzewo. Skoczyłyśmy.

Im dalej jechałyśmy tym bardziej mi się nie podobało. Zawróciłyśmy.

Pojechałyśmy (patrząc z wyjazdu tej drogi) w lewo. Udało się i

dojechałyśmy nad kąpielisko nad jezioro. My musimy wjeżdżać 

tam inną drogą niż normalnie bo normalnie tam są schody.

Wjechałyśmy w dróżkę prowadzącą prosto nad jezioro.

Tam znów był skok przez powalone drzewo. Wjechałyśmy

do wody. Misia trochę się bała bo zostały wystawione kajaki  i

rowery wodne. Chlapała się tak mocno, że miałam mokrą nogę.

W zakładce filmiki znajdziecie filmik jak Misia się moczy w wodzie. <3

Potem powrót do domu i jak zwykle jeszcze chwilkę pomęczyłam

konia ze zjazdem po zadzie i wiszeniem na szyi. 

<3

Pozdrowionka,

Justyna

 

Pierwsze zawody Misi

Hej wszystkim! Fakt długo mnie nie było

ale mam usprawiedliwienie mianowicie

treningi skokowe z Misią i wyjazd z nią 

na zawody. Pierwszy trening był totalną

klapą (pierwszy trening po zimie ponieważ 

zimą nie skaczemy bo boję się żeby się nie 

poślizgnęła więc miała bardzo długa przerwę).

 Misia skoczyła poprawnie przeszkodę 

tylko jeden raz. W następnym treningu zrobiła 

duży postęp przynajmniej połowę skoków

oddała prawidłowo. Potem odbyły się jeszcze

3 treningi. Było coraz lepiej. Dzień przed 

zawodami (czwartek bo zawody były w 

piątek) pojechałyśmy z Misią w dość długi 

teren. Chciałam ogarnąć pewną drogę (nie

wiedziałam gdzie prowadzi) trochę się

zgubiłyśmy. Ale dałam rade wymyślić taką

drogę żebyśmy nie wracały tą samą drogą

do domu. Zwiedziłyśmy nowe miejsca.

podczas tego terenu deszcz zlał nas aż 4

razy. Nadszedł dzień zawodów. Wstałam

o 6.00, ubrałam się i od razu pojechaliśmy

z tata do babci zająć się końmi. Paulina 

dojechała  około 7.30. Śniadanie a 

potem zaczęło się szczotkowanie koni .

 Lota i Gracja szły w bryczce a ja jechałam

 na Misi w siodle. Droga do Huty Kalnej

 wynosiła 18 km w jedną stronę. Ja jechałam

pierwsze 6 km na Misi a Paulina potem

pozostałe 12 km. Gdy dojechaliśmy na

miejsce byliśmy jednymi z pierwszych.

O 12.00 zaczęła się msza. Podczas mszy

Misia sobie odpoczywała i jadła trawkę.

Konie dostały święconego owsa. My z

Pauliną też zjadłyśmy trochę tego owsa.

Doszłyśmy do wniosku, że to nie jest takie

złe. Po mszy poszłyśmy na spacer z Misią.

Miała już tyle energii, że zaczęło ją nosić.

Rżała do wszystkich koni i nie szło z nią 

spokojnie iść. Postanowiłam ją 

przegalopować. Od razu koń się uspokoił.

 Następnie było ogłoszenie wyników konkursów

plastycznego, fotograficznego i poezji..My w tym
 czasie zajęłyśmy się oprowadzaniem dzieci. No Miśka
zarobiła trochę kaski. Potem zaczął się konkurs bryczek.
Musiałyśmy się dokładnie przyjrzeć przejazdowi bryczek.
Trasa w siodle była podobna tylko, że dostawiono dwie
przeszkody. Ja z Niunią (Misią) startowałyśmy jako drugie.
Więc zaczęłam ją rozgrzewać. Misia najpierw skakała ładnie
i ładnie chodziła. Po kilku minutach odwidziało jej się to wszystko.
Nie chciała wykonywać poleceń. Nadszedł nasz czas na start.
Niunia opornie wykonywała polecenia. Zrzutki miałyśmy na oby
dwóch przeszkodach. Nie był to najlepszy start ale co się dziwić
koniowi została sama na placu i jeszcze coś od niej chcieli.
Była zestresowana. Po kilku koniach startowała Paulina.
Przejazd miały bezbłędny. Następnie czekałyśmy na
ogłoszenie wyników. W tym czasie dalej oprowadzałyśmy
dzieci. Zjadłyśmy po zapiekance. Podczas ogłoszenia
wyników nie zajęłyśmy żadnego miejsca. To nic.
Rundę honorową jechałyśmy we dwie. Ja z przodu
na siodle, Paulina z tyłu za siodłem. Fajnie się tak
galopowało. Niektórzy się nam dziwili. Potem
ruszyliśmy w drogę do domu. Paulina pojechała
samochodem a ja całe 18 km na Misi w siodle.
Gdy wróciłyśmy z Niunią do domu byłyśmy padnięte.
Ja zjadłam kolację w domu u babci a Kochanie (Misia)
w swoim boksie. Gdy rozmawiałam z dziadkiem na
drugi dzień okazało się, że Niunia była tak padnięta,
że ciągle leżała w swoim boksie. To były fajne przeżycia.
<3
W zakładce filmiki znajdziecie nowe filmik z treningów
przed zawodami.
:)

Pozdrawiam wszystkich,

Justyna

Lekcja w stajni

Hej

Byłam ostatnio w stajni i miałam lekcję ujeżdżeniową.

Jazdę miałam na koniu -Czorcie.

Był galop, kłus i ćwiczenia z piłeczkami i słupkami.

Lekcja była bardzo udana, niestety nie mam zdjęć.

Na następnej lekcji postaram się zrobić parę fotek :)

Niedługo wstawię zdjęcia z zawodów :)

                                                                                                      Pozdrawiam Paulina

długo nas nie było.

Hej

Długo nas nie było i dużo się działo,

nie wiadomo od czego zacząć :)

To może najpierw opowiem Wam że miałam już kilka lekcji w nowej stajni 

i były one na koniu który ma na imię Poslik. 

Dzisiaj też wybieram się do stajni :)

Oprócz tego mogę powiedzieć też ,że 

byłyśmy na zawodach ale to już Justyna opisze:)

W czwartek byłyśmy w terenie i jechałyśmy do pewnej miejscowości , kiedy wracałyśmy zauważyłyśmy ,że zbliżają się burzowe chmury.

Zaraz zaczęło kropić, i na niebie pojawił się piorun po czym też usłyszeliśmy grzmot, pojechałyśmy kłusikiem i trochę galopem.

Wjechałyśmy do lasu a ponieważ była burza i miałyśmy telefony , to dla bezpieczeństwa wyłączyłyśmy je.

Jak zaczęło padać to i Ja ,Misia ,Justyna i Lota byłyśmy całe mokre.

Potem zaczął padać deszcz z gradem, konie o dziwo były dość spokojne jak na taką pogodę ,

chociaż widziałyśmy, że chcą już naprawdę do domu , przestało padać a my byłyśmy całe mokre ,razem ze sprzętem i końmi .

Jak dojechałyśmy do Justyny babci to Justyna zaczęła rozsiodływać konie , zaś ja zajęłam się ratowaniem naszych przemokniętych komórek ( jak już mówiłam byłyśmy całe mokre ) na szczęście okazało się że komórki przetrwały , wprowadziłyśmy konie do boksów po czym wytarłam je jeszcze słomą żeby szybciej wyschły:)

Oczywiście my potem też się przebrałyśmy bo byłyśmy mokre

Pogoda masakryczna ale zaliczyłyśmy nową pogodę bo jechałyśmy już w : śnieżycy, upale, ulewie, mgle, burzy , deszczu ze śniegiem i deszczu z gradem.

Jak ja to mówię została tylko tęcza ;)

                                                               Pozdrawiam i idę się zbierać do stajni 

                                                                                                       Paulina